چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقتو ازت دزدید و بجاش یه زخم همیشگی به قلبت  هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه نفرت بشی  حس کنی که هنوزم دوسش داری    چقدر سخته دلت بخوادسر تو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر اوار غرورش همه ی وجودت له شده                                                                                                         چقدر سخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی                                                                                                     چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوزم دوسش داری                                                                             چقدر سخته گل ارزو هاتو  تو باغچه ی دیگری ببینیو و هزار بار تو خودت بشکنی و اونوقت اروم  زیرلب بگی گل من باغچه ی نو مبارک